Zastosowanie

Dla blach cynkowo - tytanowych uważa się podwójny rąbek stojący jako dalszy etap rozwojowy pierwotnego rąbka pustego, względnie prostego rąbka stojącego. W literaturze przedmiotu znany od roku 1899; preferowany jest w przypadku dachów nachylonych poniżej 25° (minimalne nachylenie 3° lub 5%), wyprzedzając inne systemy. Nazwa "podwójny rąbek stojący" oznacza, przy tym, jeden z klasycznych sposobów łączenia, po długości, znajdujących się obok siebie pasów, ponad płaszczyzną wody. Przy minimalnej wysokości 23 mm podwójny rąbek stojący jest bez dodatkowych środków deszczoszczelny. Na arenie międzynarodowej przyjął się podwójny rąbek stojący o wysokości 25 mm. Podginanie i zamykanie profilu wykonywane są ręcznie lub maszynowo. Również formy specjalne, takie jak wypukłe i wklęsłe zaokrąglenia lub pasy stożkowe dają się bez problemów wytwarzać. Optycznie o delikatnych liniach, podwójny rąbek stojący wpisuje się, dzięki dużej ilości możliwych wariantów detali, w architekturę tradycyjną, tak samo, jak w projekty nowoczesne.

Właściwości

• Widok delikatnego rysunku rąbków
• Współgra zarówno z tradycyjną, jak i nowoczesną architekturą
• Możliwe do wykonania są zarówno powierzchnie stożkowate, wypukłe, jak i wklęsłe
• Możliwy do wykonania już od nachylenia dachu ≥ 3°
• Proste i racjonalne układanie
• Deszczoszczelne połączenie rąbków podłużnych
• Zastosowanie wstępnie profilowanych pasów
• Możliwa długość pasów do 16,0 m.

Opis systemu